27/02/2009

OCOS


Verquer segredos nos ocos das árbores,

ollar de esguello a memoria perdida,

actos sinxelos de militancia pola
liberdade dos Lobishomes, derradeiros

resistentes da fraga, insuperábeis

escritores de textos oníricos que
agochar nas pedras do castro Leboeiro...

Seres ruíns e teimudos que
rexeitan a brebaxe da poza onde
afogar a nosa sede de coñecemento.

Para eles o día do pasamento xa

chegou e arranxan o cadaleito de

carballo traguido das Terras raianas,

Poderán vivir ao fin o sono da

máis absoluta indiferenza...
Antón

Sem comentários: