17/02/2009

ARROIADA


Non me presta o fedor da maseira

nin os axouxeres a cintilear arreo

engaiolando aos homes fracos e frouxos,

invadíndoo todo, até o máis sacro.

Afástome, íllome, isólome nunha lea

que enche de intranquilidade todos

os recunchos onde moran os segredos,

as alfaias que fan que aboie acotío.

Vai a arroiada poder comigo ?
Xosé Antón

Sem comentários: