18/12/2010
16/12/2010
14/12/2010
10/12/2010
08/12/2010
07/12/2010
ILLADOS
Quero quedar illado contigo nos confíns máis lonxanos da terra
onde non chegue o balbordo eléctrico do devir cotiá
onde sexamos ceibes para falar a língua dos lobishomes
e rir ás gargalladas cos acenos cómicos das donicelas
Mais os chanzos están podres e esvaro no lidro húmido,
esnafrando de novo na realidade de ter que cangar coa túa
imaxe de verbas bretemosas e inalcanzábeis.
onde non chegue o balbordo eléctrico do devir cotiá
onde sexamos ceibes para falar a língua dos lobishomes
e rir ás gargalladas cos acenos cómicos das donicelas
s e n t e r q u e d e m o s t r a r r e n ,
coma bestas salvaxes feitas de colmo e do xiabre máis ruín...Mais os chanzos están podres e esvaro no lidro húmido,
esnafrando de novo na realidade de ter que cangar coa túa
imaxe de verbas bretemosas e inalcanzábeis.
Antón
06/12/2010
03/12/2010
CORISCADA
Proe tanto cás veces rexeito
a xistra soterrada baixo os pés
a posibilidade incluso de sermos
unha illa osmada no mezcal
violenta
coma os nosos nomes apreixadosAperto os dentes para coutar a raiba:
abandonarei ás malleiras cotiás dos
arrecastados
Antón
Subscrever:
Mensagens (Atom)