Merda-Bilingue

No ano 1962 Celso Emilio Ferreiro escribíu un poema no seu libro " Longa noite de Pedra " que me deixou fonda pegada cando o lín . Hoxe, corenta e sete anos máis tarde, léndoo outra vez, quérollo adicar aos inimigos da nosa lingua, aos que con metiras e xenreira queren matar o noso ben máis prezado, orneando nas rúas de Compostela o seu odio e intolerancia. Quérolles deixar ben claro que mentres eu viva (xa sexa na diáspora ou na Galiza), unha parte dos meus esforzos vitais dirixiranse a combatilos . Sei que non estou só nesta loita. E eles tamén o saben. Saúdos.

DEITADO FRENTE AO MAR

Língoa proletaria do meu pobo

eu fáloa porque sí, porque me gosta,

porque me peta e quero e dame a gaña

porque me sai de dentro, alá do fondo

dunha tristura aceda que me abrangue

ao ver tantos patufos desleigados,

pequenos mequetrefes sin raíces

que ao pór a garavata xa non saben

afirmarse no amor aos devanceiros,

falar a fala nai

a fala dos avós que temos mortos,

e ser, co rostro erguido,

mariñeiros, labregos da linguaxe,

remo e arado, proa e rella sempre.

Eu fáloa porque sí, porque me gosta

e quero estar cos meus, coa xente miña,

perto dos homes bos que sofren longo

unha historia contada noutra lingua.

Non falo para os soberbios,

non falo para os ruíns e poderosos,

non falo para os finchados,

non falo para os estúpidos,

non falo para os valeiros,

que falo para os que agoantan rexamente

mentiras e inxustizas de cotío,

para os que súan e choran

un pranto contiá de bolboretas,

de lume e vento sobre os ollos nús.

Eu non podo arredar as miñas verbas

de tódolos que sofren neste mundo.

E ti vives no mundo, terra miña,

berce da miña estirpe,

GALIZA, doce mágoa das Españas,

deitada rente ao mar, ise camiño...

Celso Emilio Ferreiro