29/06/2009

ENCORO


Voas sen as buscando as migallas do corpo esfolado.
Na viaxe albiscas horrores infindos que destrúes coa
labazada do (auto) odio, maquinalmente, coma quen ve
chover nos confíns do mundo.
Na caída afastas a realidade ao recuncho das cascudas,
ficando soa na furna, devecendo polo intre senil, ollando
os nosos corpos atoados que seguen a comer dos refugallos.

Transmutados en morcegos penduramos do teito,
seguros de poder enxergar a liberdade pola físgoa
dunha trabe esquencida.

Antón

19/06/2009

DESERTO


Batuxas na rede
mergullada en versos licuados,
negociando os prezos da dose,
desfacendo teu nome en espirros longos
que parasitan amartelando a realidade,
esmagando a desidia do abecedario incompleto,
recuncando no Dadaista de Crechas miserábeis
no que convertin o noso tremer segredo.

Antón