23/08/2011

PAISAXE CON PISTOLA AUTOMÁTICA

A canción do verdugo pendura do teito 
nunha paisaxe de violación, teatral


Seres biónicos choutan camiño adiante 
colgados dos axouxeres que nos deitan ao fracaso


Tí e máis eu collidos da mao
simulando militancia nunha célula clandestina
coma ecuacións matemáticas na morriña doutra boca
resistentes entre as palabras que non entendemos 


Antón

13/08/2011

FERROLLO

Gústame ollar polos buratos
sen intermediarios
coa destreza do ferrollo agochado
lembrando que a besta segue alimentándose
que a súa dieta a cociñámos ti e máis eu
coma seres solitarios na auga doutro soño
mollados      
acochados          
reciclados

Antón