29/09/2009

A


Asústanme as palabras caladas

neste abismo espido de ferramentas


como pingas dun canle segredo

onde ferver as arelas.


Antón

28/09/2009

EV


Nas tebras da galerna atopo
acougo e descanso,
aloxado nas túas mans trementes,
no líquido amniótico,
niste universo envelenado
onde a paixón non é máis que un
andazo a ferver no fondo dunha cunca
e nós currunchos estragados
nun leito de toxos e silvas





Antón

23/09/2009

NOXO !!!

A loita é esmagadora irmaos mais lembrade o retrouso da canción

NON PODERAN CON NOS, ADIANTE C.G.T !!!!


http://www.youtube.com/watch?v=F4Mf_zhCsvc&feature=PlayList&p=14FF2F448CF5E1FE&playnext=1&playnext_from=PL&index=37

17/09/2009

PAISAXE


Na paisaxe interior brúan corvos
de pelaxes enferruxadas
demachiños doces de cobiza extrema
e soidades rotas.

Ao chegar ao solpor traban como
cans adoecidos no nome esquencido
da túa saraiba
deixando morno e sen sentido
o meu devezo imposíbel.

Antón

10/09/2009

XXX


Sinto vertixe ao rubir a escada sen chanzos,
agatuñando no van dun corpo alleo
que resiste os vapores do solpor ,
coma se o vestixo castrexo do noso amor
non fose dabondo e tivesemos que ollar a beleza
dos corpos nas pingas dunha palabra prohibida
que xamais diremos

Antón

07/09/2009

EAA


As palabras amortallan o devezo
de posuírte,
guindando as arroutadas ao curro
das bestas salvaxes.

Sen ferros cos que marcar
podrezo na desidia da túa imaxe
acochando no máis fondo da croa
un abrente de carrizo e lúas esfareladas.

Antón