Berros cobertos de arume en xacementos nocturnos dando forma ao teatriño de monicreques cadanseu decibelio en cadanseu membro da víctima engulida nun símil de Edén nese espazo íntimo de pracer sen palabras, sen ollos nin acenos onde o tremor é destrucción e as almas visitantes agardan (por ti) tralas raiolas do faiado
Poño en práctica unha técnica, técnica acelerada dos que actuamos ás présas, présas multiplicadas, proído inquedo, inquedo inquilino coma o aceno da barbantesa, barbantesa de rezo barbitúrico, barbitúrico e alleo, si, partidario total da revolución permanente
Colócaste por riba excedendo as forzas sobrealimentada nunha aprendizaxe extrema nun estado corporal de desexo domeado á vontade controlado polo espolio dos que derregan as paixóns entre organismos arruinados caídos, si, en noites descastadas de amor descortes
Hai fame de épica, de historias contadas ao marxe do post-it entre homes conservados en sal contaminantes orgánicos persistentes baixo túmulos prohibidos por linguas prohibidas: Se non se pode bailar esta non é a miña revolución
Mergúllome no inventario do caos, nunha retrospectiva accidentada, de pantasmas confusas en conflicto permanente, paradigmáticas coma os pecados do Lobishome
Son; delirante pasatempo neolítico distancia malabar do entroido clandestino 33% alienado 67% encriptado certeiro como a alma de segunda mao que roubaches dos refugallos miniatura na proeza de teu nome