EU, INICIATIVA INTERNACIONALISTA

Eiquí o tedes, Josep Garganté, sindicalista da C.G.T. na TMB de Barcelona e número 3 polas listas de Iniciativa Internacionalista. Os que estamos dentro do sindicato e coñecemos a súa traxectoría , temos moi, pero que moi clariño: o que faremos : Votaremos a alguén que de verdade represente aos traballadores, a nosa dignidade e o noso orgullo obreiro. Josep,
os compañeiros do sector aereo xa estamos facendo campaña, conta con nós e o noso traballo pola causa.

Avante na loita !!!

NAO

Procuro teu corpo nas peles esfoladas

de cores rechamantes,

entre as pugas dos toxos sementados,

perto do arreguizo vital reflectido

na imaxe do espello.

Traballo rigurosamente,

peneirando os minutos

vividos,

arquivándoos en andeis

escachados,

confundido na búsqueda

dunha imaxe que remate co

espexismo do ( teu) deserto.

Antón

GZ 2014

Esfarelou a ledicia en anacos

e repartíunos no camiño de

retorno a Tagen Ata,

nese espazo atemporal onde

os acenos collen folgos para bater

nas miñocas do (noso) cadaver.

As corredoiras soterradas axudan

e os antergos cangan coa angueira

ingrata,

sós e espidos no meio da multitude,

berrando palabras de cinza que

-xa non-

saben ao cuspe acedo da derrota.

Antón, aos meus camaradas da CGT e a CUT

NIN UN PASO ATRAS !!

Compostela foi hoxe orgullo e dignidade en defensa da lingua. Milleiros de persoas baixo a choiva, avantando paseniño nunha manifestación que non daba chegado nunca á Quintana da xentalla que ateigaba as rúas, con meniños da mao dos pais ( moitisimos nenos !!), organizacións de todo o abano da esquerda... Hoxe estiven moi perto da felicidade. Os compañeiros da C.U.T , as amizades tras a estelada ( Xoán de Ripollet, Anxo do Prat, o meu filliño que flipou) as bandeiras da patria por centos , as palabras de Teresa Moure na praza da Quintana (Monfortina coma nos, brillante coma sempre), Avelino Pousa Antelo ( que grande é iste home por Deus !!). Rexurdiremos, hoxe demonstrouse que podemos, que non estamos sos e que somos moitos, moitísimos os que non baixaremos nunca a cabeza, que sacaremos o tempo de debaixo das pedras para loitar polo noso, que gasteremos diñeiro, que colleremos avións , que estaremos onde haxa que estar, que nos terán sempre diante para lembrarlles o que xa saben;

NA GALIZA EN GALEGO !!!

Saúdos, Antón.

CRECHAS 2008

Tés a forza dos antergos nas coiteladas
guindadas ao chou na casa do finado.
( avantas nunha selva de toxos sen rozar)

Tés fouces enferruxadas de gume imposíbel
que soterras no meu corazón de esquelete
(e nas corredoiras, e nos cavorcos, e nas furnas)

Tés todo o que eu son incapaz de roubar sen ti
( poemas espirrados, indiferenza , teu ollar )

Tés o esquecemento e a ledicia dos viaxeiros
ao chuchar as palabras do teu corpo adoecido
no que eu non podo (xa) parasitar.

Antón

CRECHAS II

Tés a forza dos antergos nas coiteladas
que guindas ao chou na casa do finado.

( avantas nunha selva de toxos sen rozar)

Tés fouces enferruxadas de gume imposíbel
que soterras no meu corazón de esquelete

(e nas corredoiras, e nos cavorcos, e nas furnas)

Tés todo o que eu son incapaz de roubar sen ti

( poemas espirrados, indiferenza , teu ollar )

Tés o esquecemento e a ledicia dos viaxeiros
que chuchan as palabras do teu corpo adoecido
no que eu non podo (xa) parasitar.

Antón

CAPADOR

Son capaz de ollar de esguello as túas crechas

enchendo iste mundo de palabras espidas,

capaz de vexetar arreo no licor cafe,

de achegarme ao pasado ,

de voltar invicto,

de queimalo todo

botandome coma

un can sobor dos

esgarros da rúa,

de esmagar

a xenreira diste

asasino a fuxir,

de condearme a lamber

as migallas que deitas

-segredamente-

na rede que nos

(des)vencella