16/12/2010

ELO


Antón

4 comentários:

Paz Zeltia disse...

mira que ben vai ca entrada anterior...

tanto ferro que xa falas de reciclar

;-)

Antón Mixiriqueiro disse...

Reciclar tamén é recuperar... ou mellor aínda transformar. E transformar mola moito, moito...

Paz Zeltia disse...

o da reciclaxe afectiva gústame:
en vez de rexeitar un sentimento, unha emoción porqeu xa se estragou, ou o que sexa,
en vez de botalo ao lixo coma un refugallo, encontrarlle un novo espazo, unha nova función, unha utilidade; ou volvemos a re-descubrilo.

Quero que saibas que leo todas as túas entradas. Veño aquí e xa sei que hei ver algo que me gusta ou me sorprende ou me impacta.
Pero algunhas veces non sei moi ben que escribir. Por iso, ainda que haxa veces que non deixe pegadas que saibas que non ando lonxe.
[o google reader avísame dos teus posteos]


bicos

Antón Mixiriqueiro disse...

Grazas Zeltia pola confianza...
Idem en todo o que dixeches [ e os teus posts cada vegada máis poéticos, GÚSTAnME !!!]
Unha fonda aperta!