Na pota do alambique conxuramos as forzas
que nos darán o fermento da nosa paixón segreda
- fluidos imposíbeis, bagazo primixeneo, o teu ollar -
Sabes ben que coma ti vou armado
coas mesmas vaidades e soberbias
cos mesmos ideais luxados polo odio e a violencia
coa mesma indiferenza a todo aquilo que non
cheire a carrizo e cortiza de lamagueiro
(e a terra, a nosa terra esquencida na lonxanía)
Sen armas que constrúan un novo alicerce
só a túa compaña fai que a loucura de
amar a Meinhof non remate comigo diante
da bretema das túas sabas prohibidas.
Antón
Sem comentários:
Enviar um comentário