29/03/2009

ÁRBORE




Ámote dentro da árbore
onde os abrollos dormen
acochados tras sonos empoleirados.

Axúdasme a termar o corpo á raizame e
vexeto chuchando imaxes doutrora
que dosifico ao ver a desfeita.

As miñocas acéitanme coma o
seu lexítimo soberano e
minten ao dicir que todo
pasará , que non voltarán os mallos
bater en nós , que non separaremos
o teu grán da miña palla ...
Antón

Sem comentários: