28/01/2009

O ESPANTO DO MUNDO


Fozando no espanto do mundo busco a fochanca
onde agochei a pantasma desacougante da alienación .
A combustión do acto tentame devolver á realidade
e ollo de esguello a fouciña ensanguentada da
que terma a man do esquelete fumegante
no que me convertín .
Escoito o son da buguina.
O mundo segue a cuspir bilis aceda nos meus
osos adulterados e gozo co medo que provoca
meu espectro nos acólitos do vello mundo.
É gorentoso sentir a dor da derrota nas almas alleas.
Xosé Antón , saindo do traballo

Sem comentários: