INDIFERENZA

No cadrado non hai buratos

polos que fuxir do demo dos cornos

e o aire faise mesto coa presenza

dos libros malditos nos que

arrincas anacos de vidas sobrantes.

Toleo coa túa presenza esfolada

dunha beleza meiga, pingando

pedazos de soños agochados,

abrindo a tapa dos miolos acugulados

de caligrafías molladas coas bágoas

da miña total indiferenza.

Recurro a eito a istes elos procurando

os alicerces do perdón co que poder

escachar o polígono sen ocos no que

convertín o luscofusco do noso

pracer alleo.

Máis o segredo, ben o sabes,

segue morando nas verbas

que nos están a separar na rede.

Xosé Antón, escoitando Desexos de Nao