28/12/2008

MENSAXES

Recollo as mensaxes da botella
que esculpiches na lousa primixenea.
O ceo anúbase nun xesto sinxelo
que acolles cos ollos pechados,
arfando ao falar, como se non quedase
mundo ao que nos termar e todo fose
unha ilusión das nosas almas vencelladas
por xugos invisíbeis.
Semellas non dicir nada novo tras a carauta
na que arroibas inzada de desexo,
rolando nunha espiral da que non podes sair.
Tampouco eu quero afastar do novelo ledo,
da sutil sachadora de palabras que fedella
e enche os buratos ocos das miñas paixóns agochadas.
Xosé Antón

Sem comentários: