VERTIXE

Os corpos eivados brunen o espello
dende o fondo da cunca,
distorsionando as imaxes en mil anacos
de medidas perfectas,
en coiteladas doces,
en pelexas hipercalóricas,
pechando sensacións arrepiantes aos que
aínda penduramos do teito,
incapaces de ollar o luar
sen sentir a vertixe da túa ausencia.

Antón