Enche a furna co entullo do odio
e deixa que os ratos mordan nela,
coa crueldade dos nenos pequenos,
coma se o mundo fose tan só
a posibilidade dun bico roubado
e nós uns mariñeiros a fedellar
nas paixóns alleas,
nas incríbeis e dementes razóns
que nos asoballan facendo de nós
os monicreques podres do seu
xogo de xadrez.
e deixa que os ratos mordan nela,
coa crueldade dos nenos pequenos,
coma se o mundo fose tan só
a posibilidade dun bico roubado
e nós uns mariñeiros a fedellar
nas paixóns alleas,
nas incríbeis e dementes razóns
que nos asoballan facendo de nós
os monicreques podres do seu
xogo de xadrez.
Antón
1 comentário:
Visito de contino a túa bitácora. Inda a bágoa máis efémera acúsaos. Non esquezamos iso.
Enviar um comentário