Verquer segredos nos ocos das árbores,
ollar de esguello a memoria perdida,
actos sinxelos de militancia pola
liberdade dos Lobishomes, derradeiros
resistentes da fraga, insuperábeis
escritores de textos oníricos que
agochar nas pedras do castro Leboeiro...
Seres ruíns e teimudos que
rexeitan a brebaxe da poza onde
afogar a nosa sede de coñecemento.
Para eles o día do pasamento xa
chegou e arranxan o cadaleito de
carballo traguido das Terras raianas,
Poderán vivir ao fin o sono da
máis absoluta indiferenza...
Antón
Sem comentários:
Enviar um comentário