PALABRAS

Ferven os alicerces do mundo

nesta terra enxoita pola

ausencia das túas verbas.

O resultado reflicte unha

saraiba de estrelas a

magoar as feridas

da derradeira noite que

fozamos xuntos nos

contos de Cunqueiro.

Vencéllome á humidade que

evapora as palabras

espidas e recollo os

froitos acedos de non

saber máis alá daquelo

que xa sei: hoxe tamén

estaré agardando por ti

no longo silenzo.

Xosé Antón, comendo na fábrica