
Ocultas os propósitos no chan,
baixo as bandeiras que fuxen,
xeada dos alcólicos.
Semellas un bosque antigo,
cinguida ao exotismo do irreal,
á faladuría dos axiomas.
Entre as dúbidas manifestas
a desidia dos desarmados.
Acouga. Gasta os versos que non tes
... nunca fixemos castelos baixo o agocho besbellado...
Antón
2 comentários:
Antón gústanos o teu blog: poesía de liberdade,reivindicativa e anárquica.
¡Felicidades!
Moitas grazas ! Eu tamén seguirei o voso !
Un saúdo !!
Enviar um comentário