Teño longas conversas na aba do tempo
experimentando o azucre zumegante
da túa boca
Afasto as agullas que espetas docemente
sabedor da invernía argallada nos confíns dos versos
como dioivo de palabras adurmiñadas
no ventre da balea.
Antón
experimentando o azucre zumegante
da túa boca
Afasto as agullas que espetas docemente
sabedor da invernía argallada nos confíns dos versos
como dioivo de palabras adurmiñadas
no ventre da balea.
Antón
Sem comentários:
Enviar um comentário