Proe tanto cás veces rexeito
a xistra soterrada baixo os pés
a posibilidade incluso de sermos
unha illa osmada no mezcal
violenta
coma os nosos nomes apreixadosAperto os dentes para coutar a raiba:
abandonarei ás malleiras cotiás dos
arrecastados
Antón
Sem comentários:
Enviar um comentário