SÉCULOS

Hai ollos químicos neste solpor,
perfectamente imposíbeis,
acochados en mín como
todas as cousas que fixemos

(... ten que ser certo meu ben,
os séculos escuros tamén
existiron para nós...)

Antón

O FUTURO DA POESÍA

Concordo plenamente co dito por Estevez. A liberdade na rede non se pode atopar nunha editorial, salvo en casos puntuais coma Estaleiro editora e algunha outra que hai polo país

Saúdos a todos !!!

PARTISANOS

Son o partisano das sabotaxes
o traidor emboscado nos beixos
a mascara vermella da sumisión.

Son eu
rostro desfigurado
inxección destripada
derradeira dose de babuxa
no esvaradoiro dun queixelo
sen soños

Antón

Non o podo quitar da cabeza...

G(ZG)Z

Non somos brétema
se perviven en nós os abrollos do carrizo
nin croios fosilizados
se o poallo segue a aboiar nos ermos desertos

Somos, iso si, pouca cousa

máis pouco que outra cousa

país de videoxogos eternamente caramelizado
empanada de zamburiñas no bandullo dun porco teixo.

Antón

GALIZA

Xa sabes do que está a falar o seu ollar traslúcido
fotografado nas coxegas carpidas do devezo

( esvara pola braña
mainamente
co leitmotiv das meniñas atribuíndo milagres ás cores deborcadas
a calqueira mudanza

tamén ás máis insignificantes

coma un país feito de navalladas
xeitosamente desfeito
incendiado en poemas fálicos
e palabras moribundas )

Xa sabes da agonía dese ollar tristeiro

na súa verdadeira patria

Antón

PAPEL

Entro nos ollos chagados do morto
na procura dunha opción:

/dose inxectada/

/merlo de fume/

/monicreque esfamiado/

(Lois xa fixo a miña escolla)

Antón

(AUTO)ODIO

Tangaraño unicelular de garavata amarela

es o showman mediático das sobremesas Monfortinas

o primeiro icono Pop desta Galiza colonizada


Para cando o TDT nos miolos dos súcubos ?

Antón

EV4

Teño longas conversas na aba do tempo

experimentando o azucre zumegante

da túa boca

Afasto as agullas que espetas docemente
sabedor da invernía argallada
nos confíns dos versos
niste dioivo de palabras
adurmiñadas no ventre
da balea.

Antón

PEDRAS

Atas a pedra ao pescozo
e a guindas ás enrugas
do corpo

(Silenzo)

Farás algo esta noite
cando non poidas
saír delas?

Antón

EV3

Deixame entrar no tobo dos vencellos

Chucharei nas mentes ensarilladas que beben dos ouriños da memoria
pingarei días de choiva co devezo sólido da paixón
farei todo o posíbel por chegar á arroutada de teu corpo

- ectoplasma e cancela-

infranqueábel curro fosilizado.

Antón

VELLOS

Os vellos quixeron voltar á terra
mesturados coas cinzas.

Non o conseguiron.

Antón

E2

Contés a inercia do caixón
degrañándo o xaxún da ausencia
coma fiuncho servil
dun tempo pasado.

Antón