xornada de nubes ausentes.
Deixeime tocar por aquelas maos
de tacto descoñecido,
unha e outra vez,
finxindo ter paciencia,
decatándome da miña insultante
c a t i v e z a
Antón
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
MIXIRIQUEIRO POLO MUNDO
Comedor Laboral
- ?¿?¿?¿ (1)
- Antisistema (4)
- Dins la rauxa (3)
- Esquencer (1)
- Faiado (5)
- Liberdade (51)
- P (16)
- Procurandote (136)
- Raiba (23)
- videopoemas (16)
- Xacios (1)
2 comentários:
¿sabes que?
Es dos poucos que lle sentín falar de cativeza referíndose a sí mesmo.
É unha calidade que costa percibir nun, porque sempre atopamos o xeito de nos disculpar.
É menos sendo unha persoa nova, coma tí.
(Polo menos eu xa non era unha moza cando me vin diante de min, sin excusas.)
As disculpas tan só serven para enganarnos un pouco máis e retrasar un chisco a labazada da realidade...é moito mellor plantarlle cara ao que veña sen as camuflaxes que agochan o que somos...
Enviar um comentário